Ik kom net terug uit Keulen, waar ik genoten heb van de mooie voorjaarsbloesems en begonnen ben aan een nieuwe opleiding: NARM (neuro affective relational model). Het was even wennen: een nieuwe methodiek, een onbekende stad en een grote nieuwe onbekende groep.
Een van de eerste vragen die we kregen waren: “Wat gebeurt er voor je als je in een nieuwe groep komt?” en welke strategieën gebruik je? “ik ga ineens veel kletsen” “ik ben bang om er niet bij te horen” “Ik ga mensen zoeken die ik al ken zodat ik een anker heb”. Dit waren enkele van de geluiden die terugkwamen uit de groep.
En daar gaat NARM over. Je bewust worden van de strategieën die jij gebruikt om met dingen om te gaan. Als je je eigen aandeel kan zien in de dynamieken waarin je verwikkeld bent krijg je meer zeggenschap over je eigen leven.
Toen ik de dom van Keulen bezocht dacht ik nog eens terug aan wat we leerde: De wortel van veel van onze uitdagingen en emotionele of gedragsmatige klachten komen voort uit de verstoring van een of meer van onze biologische basisbehoeften: Namelijk de noodzaak voor verbinding, afstemming, vertrouwen, autonomie, liefde en seksualiteit.
Als een van deze kern behoeftes niet voldoende ontmoet wordt komt er een natuurlijk protest vanuit het kind (Bv het heeft honger en het huilt om dat kenbaar te maken). Als er chronisch niet voldoende afstemming is op zijn basisbehoeftes is dit vreselijk pijnlijk: het ervaart onrust, woede en hulpeloosheid. Voor een jong kind zijn deze gevoelens enorm overweldigend en blijven protesteren is in de onbewuste ogen van het kind letterlijk levensgevaarlijk: het wilt namelijk wel de liefde van zijn verzorgers blijven ontvangen (het is tenslotte voor 100% afhankelijk van ze!)
Als de omgeving “faalt” dan kan het kind niets anders “denken” dan dat het aan zichzelf ligt.
Het falen van de omgeving wordt geïnternaliseerd en het kind gaat zichzelf zien als slecht: “er is iets mis met mij want er is iets mis met mijn behoeftes. Het ervaart zichzelf als niet goed genoeg en gaat zich schamen over zichzelf. Vervolgens neemt het kind onbewust afstand van zijn diverse behoeftes en probeert te ontkennen dat ze bestaan om zo de connectie met zijn omgeving te behouden. Slim toch?
Eigenlijk komt het hierop neer: Alles wat je dom en stom vindt aan jezelf is vaak een stukje van vroeger. Iets van de behoeften die je als jong kind had werd niet voldoende ontmoet en je probeerde te overleven door bv altijd sterk te zijn, of juist heel stil te worden. Of het werd heel belangrijk om altijd goed te presteren, mooi, lief of slim te zijn.
Stel je voor dat presteren heel belangrijk was en dat je vooral goedkeuring kreeg als je alles maar deed zoals verwacht werd: Als je in het hier en nu dan bv niet presteert zoals jij wilt word je misschien boos op jezelf.
Nogmaals dat is zo dom nog niet! Omdat het vroeger handig was! Beter boos op jezelf dan dat iemand anders van je wegdraaide. Maar in het hier en nu staan de strategieën die we ontwikkeld hebben wel eens in de weg. Het zijn gedachten en gedragspatronen geworden die zijn ingesleten als een groef in een langspeelplaat. Ze stoppen ons van authentiek, en vreugdevol te leven.
Ik ken het wel dat boos zijn op mezelf. Ook in deze opleiding wou ik het graag direct helemaal perfect doen en natuurlijk lukt dat niet als je iets nog niet kent! Dat weet mijn volwassen zelf prima! Maar mijn kind bewust zijn wist dat even niet zo goed: die voelde zich eventjes heel kwetsbaar en daar was hij weer: “ik ben niet goed genoeg”.
Als we reactief zijn of een gewoonte/ gedachten patroon niet zomaar kunnen veranderen dan is dat dus niet omdat we dom zijn!
Vanuit het kind perspectief zijn we heel erg slim bezig! Want die wilt nooit meer het ongemak of de afwijzing voelen die het ooit gekend heeft. In het hier en nu zit je dan met een dilemma: zoals je grenzen aan willen geven maar het moeilijk vinden, je behoeftes willen uiten maar niet weten hoe, nabijheid en contact willen ervaren maar het ook lastig vinden.
Wat mooi is aan NARM is dat het werkt met zowel je kind bewustzijn als je volwassen bewustzijn.
Je kan luisteren naar je op schaamte gebaseerde overtuigingen zoals: “ik voel me een last voor mensen”, “ik hoor er niet bij”, “ik verdien geen liefde”, “ik voel me leeg/verraden, of machteloos” “ik ben ongeliefd”. En kijken naar de op trots gebaseerde overtuigingen om de schaamte niet te voelen: “Ik heb niemand nodig”, “ik ben niet emotioneel en dat is goed”, “iedereen kan op mijn schouder leunen”, “ik ben sterk en in controle”, “ik ben altijd aardig tegen iedereen”, “durf mensen niet teleur testellen”. “Ik moet het perfect doen”, “ik heb alles voor mekaar”” ik kan geen nee zeggen”
Geen van deze extremen is waar, ze zijn als oude kostuums: ze hebben hun nut gehad maar in het hier en nu zijn ze versleten. Door met compassie te onderzoeken welke strategieën en dynamieken jou in de weg liggen om te bereiken wat je wilt, en door samen te observeren wat er emotioneel en fysiek voor je gebeurt als we dit onderzoek doen kom je tot heldere inzichten.
Je helpt je zenuwstelsel te reguleren en verstoringen zoals een laag zelfbeeld, constante zelfkritiek, schaamte en dillema’s waar je je in kan bevinden op te lossen. Het verleden kan aan bod komen maar Narm richt zich vooral op jouw krachten, authenticiteit, je hulpbronnen en je veerkracht!
Zo dom nog niet! En een prachtige toevoeging voor in mijn praktijk. Meer informatie over Narm klik hier. Meer informatie over coaching of therapie sessies klik hier.
